Zmień język 

::R5684 : strona 142::

„Uważajcie, jaki jest ten” – wtedy naśladujcie

„Przetoż uważajcie, jaki jest ten, który podejmował takowe od grzeszników przeciwko sobie sprzeciwianie, abyście osłabiwszy w umysłach waszych, nie ustawali” – Żyd. 12:3

Apostoł właśnie wskazał na wierność naszego Pana Jezusa. On przypomniał Kościołowi o hańbie i sromocie, jakie Mistrz znosił dla wielkiej radości wystawionej przed Nim przez Niebieskiego Ojca. On oświadczył, że Jezus jest Autorem i Dokończycielem naszej wiary. Następnie on nalega, abyśmy w naszych próbach i trudnościach, jako dzieci Boże, pamiętali o ekstremalnych doświadczeniach jakie w cierpieniach przechodził Mistrz – takie sprzeciwy, takie opozycje grzeszników przeciwko Sobie – opozycja wobec Jego doktryn, wobec wszystkiego, co On uczynił. Ta opozycja wobec Jezusa trwała, aż w końcu doprowadziła do Jego zabójstwa.

Apostoł mówi do Kościoła: „Jeszczeście się aż do krwi nie sprzeciwili, walcząc przeciwko grzechowi”, tak jak Jezus to czynił. Rzeczywiście, cierpimy bardzo niewiele i oddajemy bardzo mało. Jako członkowie upadłej rasy mamy co najwyżej odrobinę życia, które trwa zaledwie krótką chwilę. Mamy bardzo mało do poświęcenia Bogu. A kiedy to mało oddajemy, powinniśmy zastanowić się, jak to mało znaczące jest, a jakie wielkie rzeczy posiadał Mistrz – nie tylko doskonałość, którą On posiadał w Swoim ziemskim życiu, ale także to, co On posiadał wcześniej, i jak będąc posłuszny Boskiej

::R5684 : strona 143::

woli, On uniżył Samego Siebie i opuścił Swą chwałę, aby stać się człowiekiem – a potem jeszcze bardziej się poniżył, aż do śmierci, „a to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg nader go wywyższył [do najwyższego stanowiska – Mocy] i darował mu imię, które jest nad wszystkie imię”.

Powinniśmy radować się krocząc Jego śladami, znosząc te same doświadczenia, pijąc to wszystko, co Ojciec zechce wlać do naszego kielicha – Jego kielicha. Gdy w ten sposób rozważamy nad doświadczeniami i wiernością naszego drogiego Mistrza, sprawia to, że nasze doświadczenia wydają się nam lekkim uciskiem, trwającym tylko chwilę, a sprawuje nam „nader zacnej chwały wieczną wagę nam sprawuje; Gdy nie patrzymy na rzeczy widzialne, ale na niewidzialne; albowiem rzeczy widzialne są doczesne, ale niewidzialne są wieczne” (2 Kor. 4:17,18). Dlatego pamiętajmy, że „was powołał […] ku dostąpieniu chwały Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Przetoż, bracia! stójcie” – 2 Tes. 2:14,15.

====================

— 1 maja 1915 r. —