Zmień język 

::R5838 : strona 27::

KAZANIE ŚW. PIOTRA O RESTYTUCJI

— 30 STYCZNIA — DZ. AP. 3:1-26 —

UZDROWIENIE CHROMEGO – POMINIĘCIE SAMYCH SIEBIE PRZEZ APOSTOŁÓW I PRZYPISANIE MOCY I CZCI JEZUSOWI – LUD POD WRAŻENIEM – WSKAZANIE NA POPRAWĘ NARODOWI, KTÓRY POPEŁNIŁ GRZECH, KRZYŻUJĄC JEZUSA, A TAKŻE NA MIŁOSIERDZIE BOŻE I CHĘĆ PRZEBACZENIA IM ORAZ BŁOGOSŁAWIENIA – NASTĘPUJĄCE PÓŹNIEJ „CZASY RESTYTUCJI” – O KTÓRYCH PISZĄ WSZYSCY PROROCY – URAŻENIE URZĘDNIKÓW KOŚCIELNYCH PRZEZ PROPAGOWANIE PRAWDY – UWIĘZIENIE WIERNYCH SŁUG CHRYSTUSA.

„[…] Gdyby przyszły czasy ochłody od obliczności Pańskiej, a posłałby onego, który wam opowiedziany jest, Jezusa Chrystusa. Który zaiste niebiosa ma objąć aż do czasu naprawienia wszystkich rzeczy, co był przepowiedział Bóg przez usta wszystkich świętych swoich proroków od wieków” – Wersety 19-21 [Dz. Ap. 3:19-21].

APOSTOŁOWIE w dniu Pięćdziesiątnicy, przyjmując Ducha Świętego, nie otrzymali ducha bojaźni, ale ducha odwagi i zdrowego umysłu. Zostali oni przez swojego Odkupiciela upoważnieni do głoszenia Poselstwa Ewangelii, które miało zgromadzić z Żydów i z każdego narodu klasę poświęconych ludzi, którzy staną się spłodzonymi z ducha synami Bożymi i ostatecznie Oblubienicą, Małżonką Baranka i Współdziedzicami w Jego Królestwie.

Pełni odwagi, Św. Piotr i Św. Jan, przedniejsi z Apostołów, udali się do Świątyni, aby się modlić – nie dlatego, że uważali Świątynię za właściwe miejsce, gdzie modlitwa powinna być ofiarowana Bogu, lecz dlatego, że wiedzieli, iż będzie to dobre miejsce na spotkanie z ludem. Prawdopodobnie oczekiwali, że tam Pan umożliwi im kontakt z najbardziej pobożnymi Żydami, aby dać im sposobność do przekazania im dobrej nowiny.

Sposobność ta wkrótce się im nadarzyła. Zauważyli biednego, chromego żebraka, który zdawał się posiadać wiarę i ufność do Boga. Przystąpiwszy do niego, św. Piotr rzekł: „Wejrzyj na nas!”. Kaleka spojrzał, spodziewając się jałmużny, lecz święty Piotr mówił dalej: „[…] Srebra i złota nie mam, lecz co mam, to ci daję: W imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego wstań, a chodź” (w. 6 [Dz. Ap. 3:6]). Chromy człowiek, zdumiony taką ofertą błogosławieństwa, uczynił wysiłek, ponieważ miał wiarę. Św. Piotr, widząc jego posłuszeństwo podniesienia się na nogi, ujął go za rękę, aby mu dopomóc w praktykowaniu wiary, wtedy otrzymał błogosławieństwo Boże. Jego nogi i stawy od dawna nieruchome, od razu stały się sprawne i wszedł z Apostołami do Świątyni, trzymając się ich i wykrzykując oraz chwaląc Boga, czyli ogłaszając, że Boskie miłosierdzie spłynęło na niego przez tych ludzi.

ZNAMIENNE KAZANIE O RESTYTUCJI

Natychmiast wokół nich zgromadziła się grupa bogobojnych Żydów i święty Piotr miał sposobność do nich przemówić, czyli wydać świadectwo o Panu. Nie pobudziło to Apostoła do chełpliwości i pychy, aby powiedzieć: „Przypatrzcie się nam dobrze, boć jesteśmy specjalnymi przedstawicielami Bożymi. Żaden z nauczonych w Piśmie i Faryzeuszów nie był w stanie uzdrowić chromego tak, jak myśmy to uczynili” itd. Św. Piotr nie przemówił w taki sposób, ale w cichości i pokorze rzekł: Cóż się temu dziwujecie, albo czemu się nam tak pilnie przypatrujecie, jakobyśmy to własną mocą albo pobożnością uczynili? Nie dokonaliśmy tego cudu własną mocą. Jesteśmy tylko narzędziami Bożymi i to, co się stało, jest przejawem Boskiego miłosierdzia przez Jezusa. W imieniu Jego, czyli w imieniu Odkupiciela, który umarł za grzechy świata, ten cud był dokonany.

Następnie św. Piotr powiedział swoim słuchaczom, że oni jako naród ukrzyżowali tego Zbawiciela, ale zapewnił ich

::R5839 : strona 27::

również o Boskim miłosierdziu, o ile będą pokutować i szukać Boskiej łaski. Aby jednak okazać się godnymi Boskiego miłosierdzia, powinni zerwać wszelką społeczność z tymi, którzy dopuścili się tej zbrodni i stanąć po stronie Pana. Krótko, lecz bardzo wyraźnie wyłożył im Boski Plan i powody, dla których powinni pokutować i poświęcić się Bogu (w. 13-26 [Dz. Ap. 3:13-26]). Powinni oni pokutować za grzechy osobiste, jak i narodowe, a także zupełnie nawrócić się do Boga, czyli poznać Pana Jezusa, słuchać i naśladować Tego, którego ukrzyżowali. Gdy to uczynią, grzechy ich będą przykryte przez Pana i będą przyjęci przez Jezusa jako dzieci Boże i ostatecznie oznaczałoby to, że ich grzechy zostałyby całkowicie wymazane wraz z chwalebną przemianą w Pierwszym Zmartwychwstaniu – kiedy to ciało „Bywa wsiane w niesławie, a będzie wzbudzone w sławie; bywa wsiane w słabości, a będzie wzbudzone w mocy; bywa wsiane ciało cielesne, a będzie wzbudzone ciało duchowne […]” – 1 Kor. 15:43,44.

Po tym zmyciu ich grzechów i daniu im nowych ciał, wolnych od grzechu i wszelkich jego skaz i niedoskonałości, nadejdą chwalebne Czasy Restytucji wszechrzeczy, które Bóg przepowiedział przez wszystkich świętych proroków w przeszłości. Będą to Czasy, czyli lata Odświeżenia, a także Restytucji – okres tysiąca lat. Wtedy wypełnią się wszystkie obietnice Boże dane Abrahamowi i wszystkim prorokom i Izraelowi; mianowicie, że w chwalebnym Królestwie Mesjasza ziemia zostanie doprowadzona do doskonałych warunków, jak w Edenie – „[…] abym miejsce nóg moich uwielbił” (Iz. 60:13; Iz. 66:1). Boska klątwa zostanie usunięta, a Jego błogosławieństwo spłynie na całą ludzkość.

Św. Piotr zapewnia nas, że żaden prorok, który nie wspomniał o tych latach restytucji, nie mógł być świętym prorokiem, ponieważ restytucja jest Poselstwem Biblii, od Księgi Rodzaju do Objawienia. Sam Mistrz, Odkupiciel świata oświadcza: „Oto wszystko nowe czynię”. „I nie będzie więcej żadnego przeklęstwa”, a ostatecznie nie będzie już więcej smutku, wzdychania, płaczu ani umierania. Wszystkie rzeczy zostaną odnowione w Królestwie Chrystusowym, chociaż na zupełne dokonanie tego chwalebnego dzieła potrzeba będzie całego tysiąca lat.

WIELKI ANTYTYPICZNY MOJŻESZ

Święty Piotr wykazał, w jaki sposób Mojżesz przepowiedział o powołaniu tej specjalnej klasy mesjańskiej (5 Moj. 18:17-19). Jezus jest Głową tej klasy, a wszyscy obecnie przyjmowani do Bożej rodziny, przez spłodzenie Duchem Świętym są uważani za członków Ciała Chrystusowego, Kościoła. Mojżesz był typem na tego wielkiego Chrystusa i powiedział do ojców: „[…] Proroka [większego niż ja, czyli antytypicznego] wzbudzi wam Pan, Bóg wasz, z braci waszych […]” (Dz. Ap. 3:22). Bóg wzbudził najpierw Jezusa, wyjaśnia Apostoł, a od Pięćdziesiątnicy pobudzał braci Jezusowych – najpierw Apostołów, a następnie wszystkich świętych w minionych osiemnastu stuleciach, powołanych zgodnie z postanowieniem Bożym, aby byli członkami Ciała Chrystusowego, inaczej zwanego klasą Oblubienicy. Zupełne wzbudzenie całej tej klasy nie dokona się, aż nastąpi zmartwychwstanie całego Kościoła.

Kiedy ten wielki Antytypiczny Mojżesz (Chrystus, Głowa i Jego Ciało) zostanie podniesiony, uwielbiony, wtedy nadejdzie czas błogosławienia świata, przez otwarcie oczu ich zrozumienia i przez wszystkie przywileje restytucyjne w tym czasie. Ci, którzy w Tysiącleciu będą słuchać tego wielkiego Proroka, dostąpią chwalebnych błogosławieństw restytucji

::R5839 : strona 28::

 – fizycznych, umysłowych i moralnych – a tym samym i wiecznego życia. Jednak kto odrzuci tego wielkiego Proroka, uwielbionego Mesjasza, zostanie wygładzony z ludu, jako świadomie niegodziwy. Pan „[…] wszystkich niezbożnych wytraci” – Ps. 145:20.

Apostoł wyjaśnia, że błogosławieństwo Pańskie miało się rozpocząć od Izraelitów, od naturalnego potomstwa Abrahama, gromadząc „prawdziwych Izraelitów”. Następnie naród Żydowski został odsunięty od Bożej łaski, a drzwi sposobności zostały otwarte dla Pogan, którzy przez osiemnaście stuleci mieli dostęp do tych łask. Jak tylko wyznaczona liczba Wybranych będzie uwielbiona, a obecny wiek i jego cel się skończą, wtedy rozpocznie się dzieło Restytucji, a cielesny Izrael znowu zajmie pierwsze miejsce w łasce u Boga, jak to wyjaśniono w Liście do Rzym. 11:25-32.

====================

— 15 stycznia 1916 r. —