Zmień język 

::R5886 : strona 118::

„lisZki Małe”

„Połapcie nam liszki, liszki małe, które psują winnice; ponieważ winnice nasze kwitną” – PnP 2:15.

W POWYŻSZYM wersecie słowo „połapcie” jest użyte w sensie łapania – pomocy w łapaniu lisów, szczególnie małych lisów. Lis jest znany jako przebiegłe, ale potulne zwierzę, niezdolne do srogości, brutalności, niemniej jednak będące powodem większych szkód. Jego pozorna nieszkodliwość czyni go bardziej niebezpiecznym. Młody lis, podobnie jak wszystkie młode z rodziny psów, jest bardzo niszczycielski w swoim charakterze. Właśnie wtedy, gdy chce uczynić jakąś szkodę, jest szczególnie podstępny i przebiegły, zatem tym trudniej nabrać podejrzeń co do jego złych zamiarów. Posiada osobliwą prostotę usposobienia, przyciąga swą pozorną niewinnością i tym bardziej ma tendencję do zwodzenia.

W naszym tekście król Salomon obrazowo przedstawia zdeprawowane czyny naszej upadłej natury, które nie są tak krańcowe, tak rażące, jak inne, jednak nie są też mniej szkodliwe. Istotnie, są one szczególnie oszukańcze i łatwo umykają naszej uwadze. Z tego też powodu potrzebują uważniejszego i bardziej stałego czuwania. Słowa te są wypowiedzią Oblubieńca do Jego wybranki. Kładzie On nacisk na „liszki małe” i daje do zrozumienia, że mogą one być bardzo niszczycielskie.

Gdy powyższe określenie zastosujemy do grzechów, zauważymy, że istnieją małe grzechy, które w rzeczywistości są bardziej niebezpieczne, niż większe grzechy. Jest tak, ponieważ mniej się ich wystrzegamy niż tych większych. Każdy instynktownie strzegłby się lwów, niedźwiedzi, węży itp., lecz małe liski wyglądają tak atrakcyjnie i zdają się być tak szczere w usposobieniu, że jeśli ktoś nie miał bolesnego doświadczenia z nimi, to w niewielkim stopniu lub wcale się ich nie obawia. Jednak te małe zwierzęta mają skłonność do drapania i niszczenia wszystkiego, z czym się zetkną.

::R5886 : strona 119::

STRZEŻ UWAŻNIE „WINNICY”

W tej ilustracji mędrca mówi się o winorośli, jak gdyby te liski miały szczególne upodobanie do winogron – winogrona reprezentują owoce Ducha Świętego. Tak jak młode liski zachwycają się rozrywaniem winorośli swymi ostrymi pazurami i podgryzaniem korzeni swoimi zębami, tak małe grzechy rozrywają gałęzie i podgryzają korzenie duchowych latorośli, a w ten sposób zagrażają ich życiu. One niszczą i pożerają cenne winogrona, które są bardzo delikatne. Winogrono podczas fazy wzrostu, gdy jest bardzo małe, jest niezwykle delikatne, a jego łodygi są bardzo łamliwe, łatwo odrywają się od winorośli i niszczeją. Podobnie duchowe owoce w sercu i życiu niedojrzałych Chrześcijan mogą być łatwo zniszczone, albo przez ich własną niedbałość i brak ostrożności albo przez przykład braci. Jak ostrożni powinni być ci, którzy dłużej znajdują się na Niebiańskiej ścieżce. Powinni być ostrożni przez czuwanie nad swymi słowami i postępowaniem w obecności młodszych i mniej dojrzałych owieczek ze stada! Niemiła krytyka braci w obecności początkujących, a także innych, może spowodować nieopisaną szkodę. Jest to objawem braku miłości i Chrześcijańskiej dojrzałości.

Każde dziecko Boże powinno być szczególnie czujne wobec małych rzeczy. Drobne rzeczy, które wydają się żartami, niekiedy czynią więcej szkody w Kościele niż te, które wydają się być wielkie. Są to drobne insynuacje, które często pozostawiają żądło; żarty z rzeczy świętych, obracanie ustępów Pisma Świętego w żart, drobne akty samolubstwa itp. Jeśli każdy z nas uważnie przemyśli te rzeczy i wiele innych, zauważy w istocie, że wyrządzają one wiele szkód uszkadzając gałęzie i niszcząc cenne owoce Pańskiej Winnicy. Zatem drodzy bracia, starajmy się być coraz bardziej czujni, aby złapać te „liszki małe”. Niechaj każdy z nas indywidualnie czuwa i modli się, abyśmy naszymi myślami, słowami lub uczynkami nie wstrzymywali, bądź też nie umniejszali wzrostu duchowych owoców w nas samych lub w drugich.

Trudno nam sobie zdać sprawę z tego, jak potężny mamy wpływ ku dobremu bądź też ku złemu w sprawach, które jeśli nie są przez nas skrupulatnie przeanalizowane, wydają się drobnostkami. Och, te małe liski! Nieostrożne słowa, wypowiadane bezmyślnie lub w chwili zniecierpliwienia, drobne narzekania, sarkastyczne słowo lub uśmiech, spojrzenie lub wzruszenie ramion – o, jak bardzo ważne są te rzeczy w naszym codziennym życiu. One rozwijają lub cofają nasz duchowy rozwój i często rozwój drugich! Jak gorliwie powinniśmy starać się budować nasz własny charakter, a także charaktery braci! Nasz Pan pilnie zwraca Swoją uwagę na te wszystkie rzeczy. Pamiętajmy, „kto wierny jest w małem, i w wielu wiernym jest”.

====================

— 15 kwietnia 1916 r. —