Zmień język 

::R5606 : strona 10::

TRZYSTU DZIELNYCH GEDEONA

– 24 STYCZNIA – Sędz. 7:1-8,16-23 –

MAŁA ARMIA ZBYT DUŻA – „TWOJA NIECH BĘDZIE CHWAŁA” – TCHÓRZLIWI WRACAJĄ DO DOMU – ŹRÓDŁO TCHÓRZY – WCIĄŻ ZBYT WIELU – DLACZEGO CHŁEPCĄCY ZOSTALI WYBRANI – „CZYŃCIE TO SAMO, CO JA” – DZBAN, POCHODNIA, TRĄBA – JAHWE I GEDEON – ZWYCIĘSTWO – TO WYDARZENIE JAKO PRZYPOWIEŚĆ – JEGO ZNACZENIE.

„[…] Nie wojskiem ani siłą stanie się to, ale duchem moim, mówi Pan zastępów” – Zach. 4:6.

DZISIEJSZE rozważanie budzi skojarzenia ze zwycięstwem trzystu Spartan nad zastępami Persów, jednak w przypadku, który rozważamy, wynik bitwy zależał nie od ludzkiej odwagi, lecz od Pańskiego błogosławieństwa. Nasze ostatnie rozważanie ukazało nam Gedeona, który, zachęcony Pańską obietnicą zwycięstwa, wysłał posłańców do różnych pokoleń Izraela. Dzisiejsze rozważanie ukazuje nam powstałą w ten sposób armię 32 000 mężów, zgromadzoną wraz z Gedeonem u podnóża góry Gilead, przy źródle Charod – małym jeziorze, które odpływa na wschód do Jordanu. Po drugiej stronie jeziora obozowało około 135 000 Midianitów. Przez pewien czas zastępy najeźdźców bezkarnie łupiły Izraelitów, lecz teraz, dowiedziawszy się, że się zbiera armia Gedeona, zgromadziły się, aby ją rozgromić.

Podczas gdy Gedeon uważał, iż jego armia była o wiele za mała do tej bitwy – jeden Izraelita przeciwko czterem Midianitom – Pan powiedział mu, że jest wręcz przeciwnie, że armia jest zbyt duża i istnieje niebezpieczeństwo, że zwycięstwo, które Pan zaplanował, mogłoby nie zostać ocenione jako zwycięstwo od Niego, lecz przypisane sprawności izraelskich wojowników. Zgodnie z Pańskim poleceniem Gedeon zwrócił się do swojej armii, liczącej 32 000 żołnierzy, oświadczając, że jeśli są między nimi ci, którzy się boją i woleliby wrócić do domu, mogą to zrobić. Wielu się obawiało – 22 000. Nazwa źródła, Charod, oznacza tchórza. Przyjęło się, że ta nazwa została nadana z powodu strachu, okazanego przez 22 000 tych, którzy wrócili do domu.

Z pewnością wiara Gedeona została wypróbowana, gdy jego mała armia stopniała do 10 000 ludzi! Lecz Pan powiedział, że wciąż jest za duża. Nakazał, aby żołnierze zeszli do źródła i napili się z niego. Gedeon miał oddzielić tych, którzy pili bezpośrednio z sadzawki, klękając, dotykali ustami do wody i połykali ją, od tych, którzy pochylając się, brali wodę w dłonie i chłeptali wodę z rąk, tak jak pies chłepce językiem.

W wyniku tej próby pozostało Trzystu, a Pan oświadczył, że są to ci odpowiedni, aby odnieść to szczególne zwycięstwo. Jednak pozostałych 9700 miało później dołączyć do pościgu za wrogiem.

Zwyczaj chłeptania wody z ręki jest nadal powszechny wśród ludzi w Palestynie – pasterzy itp. Są w tym bardzo biegli. Symbolicznie ta czynność wydaje się oznaczać czujność i posłuszeństwo. Wół pije, zanurzając pysk w wodzie i zasysając ją, a spragniony, jest tym tak pochłonięty, że nie zwraca uwagi na polecenia swego właściciela, a nawet nie reaguje na bicie go rózgą po bokach. Pies przeciwnie, podczas gdy zanurza język w wodzie, jest czujny, rozgląda się, widząc wszystko, co się dzieje wokół niego, jest gotów w każdej chwili odejść od wody, aby okazać posłuszeństwo w służbie.

Jeśli woda tutaj, jak i w innych miejscach w Biblii reprezentuje Prawdę, to te dwie części armii Gedeona będą reprezentować dwie klasy tych, którzy kochają i doceniają Prawdę. Obie piją wodę Prawdy, ale jedna pije bardziej dla własnego zadowolenia. Druga, czujna i uważna, pije zgodnie ze swoimi potrzebami i nie zaniedbuje czujności w służbie Mistrza, mając przez cały czas oczy i uszy otwarte na wskazówki Boskiej opatrzności. Ta druga, mądrzejsza klasa jest reprezentowana

::R5607 : strona 10::

przez Trzystu, którzy byli z Gedeonem, a sam Gedeon przedstawia Jezusa, Wodza naszego Zbawienia.

ZWYCIĘSTWO W ARMAGEDONIE

Armie w dawnych czasach najwyraźniej nie trzymały tak dokładnej straży, jak współczesne armie, zatem Gedeonowi i jego zaufanemu towarzyszowi udało się przeniknąć w ciemnościach nocy do namiotów Midianitów. Usłyszeli jednego z nich, opowiadającego swój sen o tym, jak bochenek jęczmiennego chleba stoczył się ze wzgórza i dokonał spustoszenia. Inny podsunął, że sen mógł być zwiastunem zguby Midianitów w wyniku działań Gedeona i jego małej armii. To zdarzenie objawiło strach Midianitów, ich niepokój. Gedeon zyskał pewność, jego wiara się wzmocniła dzięki temu niewielkiemu doświadczeniu, na które Pan dozwolił.

::R5607 : strona 11::

Około północy, wkrótce po zmianie warty u Midianitów, nadszedł czas na atak Gedeona. Strategia bitwy była nowatorska. Trzystu zostało podzielonych na trzy oddziały, rozmieszczone na znacznej przestrzeni w pobliżu Midianitów. Oprócz zwykłej zbroi, miecza itp., Gedeon i jego Trzystu otrzymało inną broń. Każdy żołnierz miał w lewej ręce gliniany dzban, a w nim pochodnię; w drugiej ręce trąbę z baraniego rogu. Instrukcje dla trzech oddziałów były takie, że ci, którzy byli z Gedeonem, mają zrobić to, co Gedeon, a pozostałe oddziały, słysząc, co się dzieje, miały pójść za ich przykładem: stłuc dzbany, wznieść pochodnie z okrzykiem „Za Jahwe i za Gedeona” i zadąć w baranie rogi.

Obudzeni ze snu Midianici, widząc migające światła, słysząc dźwięk tłuczonych dzbanów, niczym dźwięk zbroi, słysząc donośne krzyki i trąbienie, uznali, że są otoczeni przez wielkie zastępy wojsk i wpółprzytomni, uciekli. Walczyli ze sobą, biorąc swoich za wrogów. Gedeon i jego Trzystu wojowników ruszyli w pościg i wkrótce stanęli do walki, wspierani przez pozostałych 9700. Zwycięstwo było wielkie. Pan został uznany za Wybawiciela, a Gedeon, Jego sługa, odpowiednio uhonorowany.

KILKA LEKCJI NA DZIŚ

Nawiązując do Starego Testamentu, Apostoł wyjaśnia: „[…] cokolwiek przedtem napisano, ku naszej nauce napisano […]” (Rzym. 15:4). Oprócz lekcji aktualnych w tamtym czasie Pan poprzez te doświadczenia z przeszłości daje Duchowemu Izraelowi pewne duchowe lekcje. Wezwanie Gedeona przypomina ewangeliczne Wezwanie ochotników, aby opowiedzieli się po stronie sprawiedliwości – za dobrem przeciwko złu, za prawdą przeciwko błędowi.

Wielu w świecie słyszy to Wezwanie, rozumie je i postanawia zostać żołnierzami Chrystusa, lecz zanim zostaną w pełni przyjęci, głos Jezusa mówi do nich: Usiądźcie i obliczcie koszty. Lepiej jest nie przykładać ręki do pługa i nie stać się sługą Pana, niż później oglądać się wstecz i żałować, że się nim nie zostało.

Widok wroga, „[…] bojaźń śmierci […]” (Żyd. 2:15, BT) powodują, że nie chcą chodzić z Mistrzem, ponieważ jest to dla nich zbyt wiele. Gdy po raz pierwszy odpowiedzieli na Wezwanie, myśleli o chwale i zaszczytach, lecz przeoczyli to, że można je zdobyć jedynie za cenę doświadczeń i wytrwałości. Tchórze, którzy zawracają i nigdy tak naprawdę nie składają ślubu poświęcenia, być może nie są w gorszym położeniu niż gdyby w ogóle nie odpowiedzieli. Jednak nie będą mieli udziału w wielkim zwycięstwie – wieniec laurowy nie będzie im dany, a korona żywota nie stanie się ich własnością.

Potem nadchodzi druga próba – posłuszeństwa i wierności. Jedni z Pańskiego ludu, podobnie jak wierny pies, na pierwszym miejscu stawiają posłuszeństwo głosowi Mistrza, czuwając, aby pełnić Jego wolę. Inni z poświęconego ludu Pana mniej słuchają głosu Mistrza, a nawet Jego rózgi; a ponieważ są mniej czujni w służbie dla Pana, są też mniej przez Niego używani.

W porównaniu ze światem tych najbardziej czujnych jest niewielu. Właśnie tych, którzy są czujni, Pan wybiera spośród swego ludu i im udziela największych sposobności służby. Oni są najbardziej chętni, aby rozbić gliniane naczynia – aby wykorzystać swoje obecne ziemskie życie w służbie dla Pana, aby światło Prawdy mogło świecić, a Dzieło Prawdy odniosło zwycięstwo. Ci gorliwi są najwierniejsi w dęciu w trąbę, reprezentującą Słowo Boże. Mają błogosławioną sposobność, aby ich światło świeciło. Ich gorliwość, upoważnia ich do szczególnych przywilejów i możliwości.

Zwycięstwo Pana zostało osiągnięte przez antytypicznego Gedeona i Jego małą gromadkę wiernych naśladowców; „nie wojskiem ani siłą stanie się to, ale duchem moim, mówi Pan”. Duch Pański jest reprezentowany przez światło lampy, dającej blask po stłuczeniu naczynia. Rozbite naczynia zastępu Gedeona reprezentują sposób, w jaki lud Boży składa swoje ciała jako żywe ofiary, święte i przyjemne Bogu, w Jego służbie – pozwalając światłu świecić – tocząc dobry bój przeciwko zastępom grzechu.

Z pewnością zbliżamy się do czasu, gdy wielkie antytypiczne zwycięstwo Gedeona zostanie dokonane, gdy zastępy grzechu, moce zła, runą na siebie, aby się nawzajem zniszczyć. Obecna wojna między narodami Europy jest początkiem tego procesu, lecz nie jego końcem. Według Biblii punktem kulminacyjnym będzie tymczasowe panowanie anarchii, która dogłębnie przygotuje świat na pełne chwały Rządy Sprawiedliwości Mesjasza.

====================

— 1 stycznia 1915 r.–