Zmień język 

::R5604 : strona 7::

PIERWSZA BITWA ARMAGIEDDONU

– 10 STYCZNIA – KSIĘGA SĘDZIÓW 4:4-24; 5:1-22 – [SĘDZ. 4:4-24; SĘdz: 5:1-22] 

SISERA I BARAK – DEBORA I JAEL – CZY TA OSTATNIA BYŁA MORDERCZYNIĄ? – JAK „GWIAZDY ZE SWOICH MIEJSC WALCZYŁY Z SISERĄ”.

„Wołają sprawiedliwi, a Pan wysłuchuje ich i uwalnia od wszelkich trudności” – Ps. 34:17 (UBG).

DOTYCHCZAS wskazywaliśmy, że wielka Bitwa Armageddonu – antytypiczna – jest blisko – że nastąpi niedługo po obecnej światowej wojnie. Dzisiejsze rozważanie odnosi się do pierwszej z wielkich bitew w Dolinie Megiddo, znanej z licznych rzezi, a tym samym stanowiącej podstawę Boskiego proroctwa wskazującego na „czas ucisku, jakiego nie było, odkąd narody zaczęły istnieć”, który poprzedzi i przygotuje drogę dla pełnego chwały tysiącletniego panowania Mesjasza – 1 Kor. 15:24-26; Obj. 20:6.

Izraelici, winni bałwochwalstwa, na mocy zawartego z Bogiem przymierza, ponieśli karę przez dozwolenie, aby zostali pokonani przez swoich wrogów. Znaleźli się w bardzo trudnym położeniu. Ich wrogowie stali się potężni i zuchwali. Ich dowódca, Sisera Kananejczyk, który przez wiele lat upokarzał Izraelitów w północnej Palestynie, wyruszył z liczną armią na południe, z zamiarem zwycięstwa. Siła jego armii pokazana jest w oświadczeniu, że była wyposażona w dziewięćset żelaznych rydwanów.

Zanim Sisera dotarł na południe aż do Doliny Megiddo, otrzymał przez posłańców wiadomość, że Barak, przywódca Izraelitów, wykorzystał jego nieobecność i również prowadzi na południe armię dziesięciu tysięcy Izraelitów. Barak, kierowany przez Boga, uczynił swoją wojskową bazą górę Tabor – tę samą, która w czasach Jezusa stała się znana Jego naśladowcom jako Góra Przemienienia, gdzie w wizji zostało przedstawione nadchodzące Królestwo Mesjasza. Dostrzegamy w tym kolejny niezwykły zarys, odnoszący się do przyszłości – ścisłe powiązanie wizji Królestwa z walką Armageddonu, ilustrującą zniszczenie obecnych instytucji.

POKONANA ARMIA

Wódz Sisera, lekceważąc słabo uzbrojonych Izraelitów, wyruszył ze swoją armią w kierunku góry Tabor, przemieszczając się wzdłuż obu brzegów rzeki Kiszon. Wówczas słowo Pana ponownie dotarło do dowódcy Baraka, nakazując mu ruszyć przeciwko armii Kananejczyków. Jak podaje opis, rozważany w naszej lekcji, doszło do wielkiej rzezi. Armia Sisery została pokonana i rozproszona. Wskutek potężnej burzy i gwałtownej ulewy, rzeka wezbrała, tworząc grzęzawiska w dolinach i powodując, że rydwany Sisery stały się bezużyteczne.

::R5604 : strona 8::

Jego wojowników, uciekających w obawie o swoje życie, wybili Izraelici, a tysiące innych zostało porwanych aż do morza przez nurt rzeki. Ta interwencja Boga w imieniu Jego ludu, Izraela, w symbolicznym języku jest opisana tak, jakby przeciwko armii Sisery „Gwiazdy z niebios walczyły”. Podobnie w zbliżającym się wielkim Armageddonie nie zwycięży ludzka potęga, lecz bezradne masy spowodują całkowitą klęskę obecnego porządku, ponieważ „[…] rękę jeden drugiego uchwyci, a jego ręka podniesie się na rękę bliźniego” (Ezech. 38:21; Zach. 8:10; Zach. 14:13). Ulewa Prawdy i wzbierające wody wiedzy prowadzą do tej wielkiej ludzkiej katastrofy, którą Pan przezwycięży dla błogosławieństwa świata.

MOC WIERNEJ NIEWIASTY

Chociaż Pan życzy sobie w związku z Jego dziełem zwykle posługiwać się mężczyznami, nie tylko jako postaciami typicznymi, lecz również jako głosicielami Ewangelii, jednak Pismo Święte przedstawia nam przykłady szlachetnych niewiast, którymi z powodu zaniedbań mężczyzn, posługiwała się Boska opatrzność, niemal wymuszając na nich obowiązek publicznej służby. Takim przykładem w Biblii jest Debora, która dostrzegła skutek zaniedbania Boskiego Prawa, jego owoc w postaci ujarzmienia jej ludu. Miała świadomość, że to opanowuje całą ziemię Kanaan i że potrzebny jest przewodnik, który wskaże ludziom właściwą drogę – powrót do Boga. Kananejczycy, których nie podbili, podbili ich.

Bóg dozwolił na ten podbój, który miał swój początek, gdy Izraelici zlekceważyli Boskie polecenie, aby żyć w oddzieleniu od wszystkich innych narodów. Oni jednak zaczęli zawierać mieszane małżeństwa z Kananejkami, które z kolei zwiodły swoich mężów i dzieci, aby oddawali cześć pogańskim bogom. Najwyraźniej ci z Izraelitów, którzy nie popadli w bałwochwalstwo, niemal utracili wiedzę o prawdziwym Bogu i uznanie dla Niego.

Podobna trudność jest dzisiaj w tym kraju – występuje powszechnie. Odraza chrześcijan do potwornych błędów doktrynalnych z przeszłości oddaliła wielu od Biblii w przekonaniu, że Biblia i wyznania wiary uczą tych samych doktryn. To tłumaczy puste ławki kościelne i niechęć do religii. Ludzie potrzebują właściwej wiedzy o prawdziwym Bogu Miłości i

::R5605 : strona 8::

o Jego prawdziwym planie, ukazanych w Biblii.

W mrocznej godzinie ucisku Izraela książętom pokoleń zdawało się brakować zarówno patriotyzmu, jak i wiary w Boga. Każde pokolenie było oddzielnym państwem i nie było między nimi jedności – zamierzona przez Boga więź, prawdziwa religia, rozluźniła się. Właśnie w tym czasie Pan, szukając kogoś, przez kogo mógłby okazać łaskę dla swojego ludu, znalazł go w kobiecie – Deborze. Lepiej niż inni rozumiała tę sytuację, prawdopodobnie dlatego, że była bardziej poświęcona Bogu i Jego służbie. Przeniosła się ze swojego domu na północy do centrum kraju, na Wyżyny Efraima. Stamtąd wysyłała zachęcające i pobudzające wiadomości do wodzów różnych pokoleń. Była szanowana, jej rady były cenione, jej wskazówki poszukiwane. W tym znaczeniu sądziła – napominała, przewodziła, pomagała – w Izraelu.

ZUPEŁNE ODDANIE SERCA NAJWAŻNIEJSZE

Debora jest nazwana prorokinią. To określenie może oznaczać publicznego nauczyciela lub kogoś, przez kogo Pan wysyłał szczególne przesłania. Niektóre zarysy tej historii wskazują na to drugie znaczenie. Pan z pewnością posłużył się nią dlatego, że była chętną i poświęconą służebnicą dla Jego sprawy i Jego ludu. Jakaż to nauka dla całego ludu Bożego – że aby zostać użytym w służbie Pana i wykonywać pracę dla Niego i dla tych, którzy są Jego, niezbędne jest zupełne oddanie serca!

W odpowiednim czasie, gdy armia Sisery z dziewięciuset rydwanami wyruszyła na południe do Megiddo, Debora wysłała wiadomość do Baraka, przywódcy pokolenia Neftalego, z którego pochodziła. Upomniała go, że nadszedł czas, aby zrobić coś dla wybawienia ludu Bożego, i że powinien natychmiast wyruszyć z dziesięcioma tysiącami Izraelitów do bitwy. Barak odmówił, chyba że będą działać razem. Zgodziła się, ostrzegając go jednak, że w ten sposób podzieli z nią zaszczyt, a za brak odwagi utraci część swojego błogosławieństwa. Zatem, gdy armia Baraka ruszyła na górę Tabor, dowodził nią Barak, lecz to kobieta była prawdziwym rzecznikiem, przedstawicielem Boga w kierowaniu przebiegiem bitwy, która przyniosła Izraelowi tak wspaniałe zwycięstwo.

CZY WOJNA BYŁA UZASADNIONA? – JAEL

Rydwany wodza Sisery ugrzęzły w błocie, jego armia została pokonana, a on wraz z innymi uciekł pieszo, lecz zwycięzcy go dogonili. Wszedł, do jak się wydawało, gościnnego namiotu, ukrył się i zasnął. Właścicielka namiotu wykorzystała okazję i przebiła mu skroń palikiem od namiotu. Czyn ten został potępiony przez niektórych jako naruszenie gościnności, lecz inni go bronili, powołując się na zwyczaj Arabów w Palestynie, który dozwala, aby każdy mężczyzna wdzierający się do namiotu kobiety poniósł śmierć. Zresztą pamiętajmy, że Jael nie była chrześcijanką, nie była spłodzona z Ducha Świętego, nie była uczona w szkole Chrystusa, zatem wszystko, co można by o niej powiedzieć, nie ma żadnego znaczenia w odniesieniu do chrześcijan, którzy podlegają Prawu Ducha Chrystusa – Prawu Miłości.

Nie zapominajmy również, że żaden z Żydów nie znajdował się w takiej relacji do Boga i Jego zamierzeń, jak prawdziwi chrześcijanie. Ich walka w ciele jest typem naszej walki jako Nowych Stworzeń przeciwko słabościom i zachciankom naszego ciała. Pamiętajmy także, że śmierć Sisery i jego armii nie pogrążyła ich w wiecznych mękach, była jedynie przejściem, przez które zostali przyłączeni „do swoich ojców” – każdy z nich „zasnął ze swymi ojcami”. Odtąd o niczym nie wiedzą i nie będą wiedzieć, aż do czasu ich przebudzenia w przyszłości. Bóg łaskawie zamierzył, aby to przebudzenie dokonało się wówczas, gdy Mesjasz obejmie panowanie nad światem i przez ustanowienie swojego Królestwa, obali królestwo Szatana oraz panowanie grzechu i śmierci.

Sisera i jego armia, podobnie jak reszta ludzkości, powstaną z martwych w wyniku zbawczego dzieła Jezusa, ukończonego na Kalwarii. Powstaną, aby łaska Boża została im okazana i aby, dzięki posłuszeństwu prawom Królestwa, otrzymali możliwość przygotowania się do wiecznego życia na poziomie ludzkiej doskonałości w ziemskim Raju. Nie ma zatem znaczenia, czy śmierć nadejdzie z powodu wojny, zarazy czy choroby. Jedynie ci, którzy słyszeli o Chrystusie, którzy Go przyjęli i którzy zostali spłodzeni z Ducha Świętego jako Nowe Stworzenia – jedynie oni są poddawani próbie w obecnym czasie. Próba dla reszty świata należy do przyszłości – ponieważ wiedza będzie odgrywać istotną rolę w egzaminie do życia wiecznego lub wiecznej śmierci.

—————

„Tysiąc lat! Chwały tej ziemi nadchodzący!
Nadszedł dzień radosny, długo przepowiadany;
To jasny poranek chwały Syjonu wschodzący,
Przez proroków w dawnych czasach przewidziany”.

====================

— 1 stycznia 1915 r. —