Zmień język 

::R5635 : strona 59::

PSYCHOLOGICZNY MOMENT

– 14 MARCA – 1 SAM. 11:1‑15 –

KRÓL SAUL, POMIMO NAMASZCZENIA PRZEZ BOGA, CZEKAŁ NA GŁOS LUDU – DOGODNY MOMENT I TO JAK GO WYKORZYSTUJE – LUD AKCEPTUJE SAULA – MOŻLIWOŚCI OTWARTE DLA WSZYSTKICH – LEKCJE DLA WSZYSTKICH Z DOŚWIADCZEŃ SAULA – SZCZEGÓLNE LEKCJE DLA KOŚCIOŁA, POWOŁANEGO RÓWNIEŻ NA URZĄD KRÓLEWSKI – KRÓLEWSKIE KAPŁAŃSTWO – WSZYSCY LUDZIE PONOWNIE STANĄ SIĘ KRÓLAMI PRZEZ PANOWANIE MESJASZA – WSZYSCY MIŁUJĄCY NIEPRAWOŚĆ ZOSTANĄ ZNISZCZENI.

„Lepszy jest nieskory do gniewu niż mocarz, a kto panuje nad swym duchem, jest lepszy niż ten, kto zdobywa miasto” – Przyp. 16:32, UBG.

IZRAEL poprosił o króla. Bóg przez proroka Samuela spowodował, że Saul został namaszczony na króla. Lud Izraela się zgromadził, a Samuel, prorok Boga, oznajmił im o Bożym wyborze. Niektórzy z ludu chętnie zaakceptowali ten wybór, lecz inni, bardziej awanturniczy, odrzucili go, szydząc: Kim on jest? Jakie ma zasługi, że powinniśmy wiązać z nim nadzieje, iż dokona czegoś wielkiego?

Wyglądało to tak, jakby Pan i Jego plan zawiedli – jakby wybór był nieodpowiedni i nie przyniósł spodziewanego wyniku. Saul, widząc, że lud nie jest przekonany, co do słuszności jego wyboru, nie próbował objąć władzy. Wrócił do domu – i dalej zajmował się rolnictwem, jednak możemy być pewni, że cierpliwie czekał na odpowiedni, czy też psychologiczny moment, aby z Boskim błogosławieństwem podjąć obowiązki i odpowiedzialność króla, do czego został namaszczony przez Boga.

Saul pracował na roli tylko miesiąc, aż nadarzyła się okazja, która przyniosła mu poparcie całego ludu jako królowi. Ammonici, zamieszkujący na wschód od izraelskich posiadłości, rozpoczęli wojnę z jednym z pokoleń Izraela. Przez pewien czas oblegali Jabesz w Gileadzie, dopóki miasto nie znalazło się w tak trudnej sytuacji, że jego mieszkańcy poprosili o podanie warunków kapitulacji. Dowódca Ammonitów zadrwił z nich, mówiąc, że pozwoli im zachować życie pod jednym warunkiem, mianowicie, że każdy z nich pozwoli, aby mu wyłupiono jedno oko jako znak hańby dla całego ludu Izraela.

Mieszkańcy miasta poprosili o czas – siedem dni – na podjęcie decyzji. Gdyby przez ten czas nie otrzymali pomocy, przystaną na ten warunek. Wysłano posłańców prawdopodobnie do wszystkich pokoleń, ponieważ niektórzy z posłańców przybyli do miejsca, w którym przebywał Saul, najwidoczniej mając nadzieję, że on, wybrany na króla, zaakceptowany przez część ludu, podejmie działania, aby ich wyzwolić. Hańba ich położenia głęboko ugodziła serce Saula. Izraelowi, któremu Bóg obiecał posiadanie ziemi i pomoc, zabrakło wiary i przywództwa.

Saul został wyznaczony na przywódcę i nadszedł dla niego psychologiczny moment, aby się nim stać. Zabił woły prowadzące jego zaprzęg i rozesłał ich części do wszystkich pokoleń, ogłaszając, że jeśli ktoś nie dołączy do obrońców wspólnej sprawy, aby zmazać hańbę, jego woły również zostaną porąbane na kawałki. Jak na króla było to osobliwe polecenie, ale wydaje się, że odniosło skutek, ponieważ trzysta trzydzieści tysięcy ludzi odpowiedziało na ten apel. Posłańcy wrócili do Jabesz w Gileadzie z zapewnieniem pomocy, która miała nadejść przed południem następnego dnia, a Ammonici otrzymali odpowiedź, że w wyznaczonym czasie oblegani wyjdą do nich, aby ci uczynili z nimi to, co uznają za słuszne – jednak do tego czasu miasto spodziewało się uwolnienia, które uczyniłoby ich wrogów niezdolnymi do wyrządzenia mu krzywdy.

Król Saul podzielił swoją armię na trzy oddziały i z trzech różnych miejsc niespodziewanie uderzył na wojska, oblegające miasto, rozgromił je, zabijając wielu ludzi i wyzwalając lud Izraela. Wówczas Izraelici zrozumieli, że Bóg dał im naprawdę mądrego króla, którego wcześniej nie doceniali. Dopytywali się o tych, którzy początkowo byli przeciwni Saulowi i mówili: Niech teraz zostaną zabici. Jednak król był mądry i wielkoduszny, i odparł: „Nie będzie nikt zabity dnia tego, bo dziś Pan uczynił wybawienie w Izraelu” – werset 13 [1 Sam. 11:13].

::R5635 : strona 60::

BOSKI CHARAKTER OBRONIONY

Ponownie przypominamy naszym czytelnikom, że chociaż ta wojna i wymordowanie Ammonitów miały Boską aprobatę i błogosławieństwo, jednak nie oznaczały tego, co wielu z nas niegdyś uznawało za prawdę – mianowicie, że te tysiące Ammonitów, zabitych we śnie lub w chwili przebudzenia, w tym samym momencie zostały wtrącone do teologicznego Piekła, aby tam cierpieć wieczne męki. Przeciwnie, ci ludzie zostali jedynie zamknięci w wielkim więzieniu śmierci, grobie, aby tam spać w oczekiwaniu, aż zgodnie z Boskim zarządzeniem Chrystus umrze jako Odkupiciel świata – i dalej: aż przy Swoim Drugim Adwencie Odkupiciel przejmie wielką moc i będzie królował, rozpoczynając dzieło przywoływania ze śmierci wszystkich, którzy są w grobach – Jana 5:28,29. Zobacz RSV (odpowiednik RSV – BW – przyp. tłum.).

Aby to zrozumieć, koniecznie zapamiętajmy, że wszyscy ludzie znajdują się pod wyrokiem śmierci, ponieważ nie są godni życia wiecznego. Wszyscy muszą umrzeć i nie ma znaczenia, czy umrą z głodu, choroby, zarazy, czy od miecza. Karą było: „Śmiercią umrzesz” – nie będziesz żył, w żadnej formie, nigdzie. Ten pogląd wpływa na wszystko, co się wiąże z Pańskim upoważnieniem do prowadzenia wojen, zezwoleniem na głód, choroby itp. Bóg wymierzył karę: „zapłatą za grzech jest śmierć” i w ten sposób okazał swoją sprawiedliwość. W inny sposób przygotowywał się do okazania swojej miłości. Pierwszym etapem okazania miłości było posłanie Syna, aby stał się Odkupicielem człowieka, aby umarł za grzech Adama, przez który cała ludzkość została skazana na śmierć.

Jednak Boski Plan jest nadal ukryty przed całym światem. Jedynie Pański poświęcony lud dzięki Biblii może jasno rozumieć wielki Boski Plan miłości wobec ludzkości. Dzieci Boże znają i potrafią zrozumieć Poselstwo o tym, że Bóg w końcu ustanowi Królestwo, które zwiąże moc Szatana,

::R5636 : strona 60::

uwolni ludzi od umysłowych, moralnych i fizycznych słabości, wynikających z przekleństwa i przywróci wszystkich posłusznych do zupełnej doskonałości i społeczności z Bogiem.

WSPANIAŁE MOŻLIWOŚCI CZEKAJĄ NA WSZYSTKICH

Obserwując świat, dostrzegamy, że sposobności do postępu i wielkości wcale nie są rozdzielone po równo. Jednak niewielu mężczyzn i niewiele kobiet wykorzystuje wszystkie te wyjątkowe sposobności, aby się rozwijać i pomagać bliźnim. Lecz wszyscy mogą się nauczyć od Saula dobrej lekcji, ponieważ z natury miał pewne dobre cechy, którym później się sprzeniewierzył lub niewłaściwie je wykorzystał.

O pokorze Saula świadczy to, że gdy zaproponowano mu, aby został królem, odrzucił tę myśl, mówiąc, że są potężniejsze plemiona niż to, do którego należał i że nawet w jego własnym plemieniu jego rodzina niczym się nie wyróżniała. Później, gdy prorok Samuel zwołał lud, aby los Pana zdecydował, kto powinien zostać królem, Saul ukrył się w taborze, siedząc wśród stosów bagaży. Wiedział, na kogo padnie Pański los i na jego korzyść świadczy to, że się nie obnosił wobec ludu, wskazując na siebie i mówiąc: Pan na pewno mnie wybierze. I znowu, gdy niektórzy z ludu narzekali, że Saul nie nadaje się na króla, spokojnie udał się do swojego domu, do swojej pracy na roli, pozwalając przycichnąć tej wrzawie. W ten sposób okazał cierpliwość i mądrość, a także pokorę.

Jego późniejsze postępowanie i dowodzenie armią Izraela ukazały jego wiarę w Boga i odwagę. Gdyby Saul zachował te cechy, jego kolejne doświadczenia byłyby zupełnie inne. Prawie każdy młody mężczyzna i młoda kobieta u progu życia, a także w starszym wieku, mogą uzyskać pewne cenne i trwałe lekcje z doświadczeń Saula.

Niektórych może zaskoczyć, gdy powiemy, że chrześcijanie – lud poświęcony Bogu – mogą się nauczyć wyjątkowych lekcji z doświadczeń Saula. Podobnie jak Saul, zostali wybrani przez Boga nie tylko na królów, ale także na kapłanów, „Królewskie Kapłaństwo”. Saul został namaszczony olejem, tak i to Królewskie Kapłaństwo jest namaszczone Duchem Świętym. Tak jak Saul został odrzucony przez lud i cierpliwie czekał na Pański czas, tak ludzie, ludzkość, nie są jeszcze gotowi na panowanie Królewskiego Kapłaństwa, którego Głową jest Jezus. Jeszcze nie nadszedł Boski czas na ustanowienie tego Królestwa. Lekcje cierpliwości, pokory i zaufania do Boga są niezbędne, aby wytrwawszy, odziedziczyć obietnice – Żyd. 6:12.

Zbliża się wielki Armagedon i świat nauczy się strasznych lekcji za ogromną cenę. Potem jednak Królestwo Mesjasza stanie się bardzo pożądane, a ludzie będą mówić, tak jak mówili w czasach Saula: Zabijmy wszystkich, którzy się sprzeciwiali. Lecz uwielbiony Chrystus – Jezus jako Głowa, Kościół jako Jego członkowie – będzie bardzo łaskawy, a dla wszystkich, którzy będą chcieli postępować zgodnie z zasadami Królestwa, zostanie ogłoszona powszechna amnestia.

Nie tylko ci, którzy prześladowali Zbawiciela, otrzymają przebaczenie i pomoc, aby przez Niego powrócić do harmonii z Bogiem, ale także i ci, którzy pogardzali Królewskim Kapłaństwem i nieświadomie je prześladowali, zostaną łaskawie potraktowani. „Wasi bracia, którzy was nienawidzą, którzy wypędzają was ze względu na moje imię, mówią: Niech PAN pokaże swoją chwałę. [Czynimy to dla dobra sprawy] Ukaże się jednak dla waszej radości, a oni będą zawstydzeni”.

Wstyd, jaki będą odczuwać ci, którzy dotychczas sprzeciwiali się Pańskiemu wyborowi do klasy Jego Królestwa, będzie wystarczającą karą. Po tym upokorzeniu i Boskim przebaczeniu, wszystkim chętnym i posłusznym Chrystus przyniesie błogosławieństwa Restytucji, „[…] odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków” – Dz. Ap. 3:21, BT.

ŚWIAT PEŁEN KRÓLÓW

Bóg stworzył Ojca Adama królem ziemi. Gdyby Adam pozostał wierny wobec swojego Boga, zachowałby nie tylko życie, zdrowie i szczęście, ale także królewską władzę nad zwierzętami, rybami i ptactwem – władając nimi za pomocą zdolności telepatycznych. Złamanie przez Adama Przymierza z Bogiem nie tylko przyniosło mu śmierć i oddzielenie od Boga, ale także osłabiło jego władzę nad niższymi stworzeniami. Odkupienie, dokonane przez śmierć Jezusa, ostatecznie obejmie wszystkich potomków Adama i będzie miało zastosowanie nie tylko do przywrócenia ludzkiej doskonałości ich umysłu i ciała, ale także obejmie przywrócenie im królewskiej władzy.

W republice uznaje się, że wszyscy ludzie są równi wobec prawa. W republice każdy człowiek jest królem, a ci królowie głosują na jednego z nich, aby był prezydentem-królem lub zajmował jakieś inne kierownicze stanowisko w rządzie jako sługa wszystkich. Taka jest teoria, ideał, lecz wszyscy wiemy, że jest ona mniej lub bardziej ułomna. Daremnie twierdzimy, że wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi, skoro wiemy, że istnieją wielkie nierówności w urodzeniu, w charakterze, w talentach i w sile woli. Zatem republika byłaby idealnym stanem dla doskonałych ludzi, lecz dopóki człowiek jest niedoskonały, sprawdza się jedynie częściowo.

Królestwo Mesjańskie nie zostanie ustanowione jako republika. Zamiast dawać ludzkości więcej władzy i pozostawić wszystko do rozstrzygnięcia przez powszechne głosowanie zgodnie z wolą większości,

::R5636 : strona 61::

Królestwo Mesjasza postąpi przeciwnie. Ustanowi prawo, ukarze każde jego naruszenie i udowodni ludziom, że nie potrafią sami sobą zarządzać. Bóg ustanowił Królestwo Mesjasza po to, aby panowało nad ludzkością, dopóki ludzie będą niedoskonali i aby przez Restytucję doprowadzić ich do zupełnej doskonałości, w której wszyscy będą zdolni stać się królami, zgodnie z pierwotnym zamysłem. Lecz jeśli się takimi nie staną, zostaną zniszczeni jako niepoprawni miłośnicy nieprawości.

Boski Plan wobec ludzkości z pewnością jest piękny, prosty, wzniosły i w najwyższym stopniu wyjątkowy! Nie pozostawia nic do życzenia. Jak oświadcza Biblia, stanie się on „pożądany przez wszystkie narody”. Ci, których oczy i uszy zrozumienia są otwarte na tyle, aby docenić to Poselstwo Biblii, mają obecnie znaczną przewagę nad innymi. Ta wiedza bardzo im pomaga, gdy zrozumieją, że namaszczenie Duchem Świętym ma ich przygotować, aby w przyszłości stali się Królewskim Kapłaństwem i razem z Jezusem przywrócili ludzkości błogosławieństwa Jehowy, utracone przez grzech, a odkupione na Kalwarii.

====================

— 15 lutego 1915 r. —